ΟΡΙΟ-ΜΟΥΡΤΕΡΗ

Το Οριό ,που ανήκει πλέον στον Δήμο Αλιβερίου-Κύμης  βρίσκετε κοντά στο Αυλωνάρι,
και 5 χιλιόμετρα από τη παραλία της Μουρτερής...με 454 κατοίκους είναι ένας καταπράσινος, πανέμορφος,γραφικός οικισμός. Στο παλιό σχολείο του οικισμού, λειτουργεί   λαογραφικό μουσείο, με εκθέματα από την περιοχή. Χάρτης-πληροφορίες ΕΔΩ.
Είναι το χωριό ,που γεννήθηκαν οι αγωνιστές της επανάστασης του 1821 , του Σϊδερη-Μπαιρακτάρη Απόστολου και του φίλου του  Νταλιάνη Κωνσταντίνου.,όπου οι οικογένειες τους,ήταν και από τους πρώτους οικιστές στη σημερινή θέση του χωριού. (όπως εμφανίζονται και στην απογραφή πληθυσμού, αμέσως μετά την επανάσταση) 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ κατ` ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ  

Το ηφαίστειο του Οριού ,που σχηματίζει τρίγωνο, με του Οξυλίθου και του Μετοχίου είναι ενεργό ή σβησμένο??????????

Ποιός 26 χρονος νεαρός από το  Οριό ,μετείχε στην πολιορκία της Ακρόπολης, το 1826 υπό τις διαταγές Καραισκάκη, Κριεζώτη ,και πρωτοπάτησε  κρατώντας την επαναστατική σημαία στο βράχο ψηλά., υπερασπίζοντας το μνημείο ,σύμβολο του Ελληνισμού , για 8μήνες ηρωικά. ενώ ο Παρθενώνας καταστρεφόταν   από τα Τουρκικά πυρά??????????

Πότε έκλεισε ο τελευταίος φούρνος στο Οριό, ποιός κοινοτάρχης έφερε το νερό και άνοιξε το δρόμο Οριό -Μουρτερή???

Αεροφωτογραφία από το παλαιό Οριό

Ο ΕΞΩΡΑΙΣΤΙΚΟΣ  ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΙΛΩΝ ΤΟΥ ΟΡΙΟΥ με τις δράσεις του,δίνει ζωντάνια στο χωριό και στις νέες γενιές , που έρχονται ξανά κοντά, σε αυτό που δε χάθηκε ποτέ....Το πανέμορφο αυτό χωριό, που έστεκε πάντοτε περιμένοντας μας πιστό,  Πληροφορίες ΕΔΩ και στο facebook ΕΔΩ

ΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ ΗΦΑΙΣΤΕΙΟ ΤΟΥ ΟΡΙΟΥ. Σας αποκαλύπτουμε τη χαρτογράφηση του, από τις σπάνιες  μελέτες του καθηγητού κοιτασματολογίας του Ε.Μ.Π  ,Παπασταματίου το 1939.Βρίσκετε στη ΒΔ όχθη του ποταμού του Αυλωναρίου. όπως έχουν δημοσιευτεί στο Αρχείο Ευβοικών Σπουδών.

Η εκκλησία του Αγίου Νικολάου, είναι κτίριο παραδοσιακής αρχιτεκτονικής (πατήστε για αναλυτικές πλήροφορίες ),στο δρόμο του Οριού πηγαίνωντας για τη παραλία της Μουρτερής.,πρόσφατα ανακαινισμένο από τα χέρια του Πέτρου από το Οριό,Μέγα καλλιτέχνη της πέτρας,στη περιοχή.
Η εκκλησία είχε ανεγερθεί στα παραχωρούμενα αδελφομοίρια κεντρικά αγροτεμάχια της οικογένειας Μπαιρακτάρη , που είχε πάρει ρίχνοντας κλήρο , ο καπετάν Αποστόλης Σϊδερης ,με τον οπλαρχηγό  Μαυροβουνιώτη ,κατόπιν βασιλικού διατάγματος, για τις υπηρεσίες τους στον ένοπλο αγώνα, για την απελευθέρωση της πατρίδας από τον Τουρκικό ζυγό.

Το Οριό παραμένει ένα πανέμορφο γραφικό χωριό ,γιατί οι κάτοικοι του, εδώ και γενιές , σέβονται και εφαρμόζουν  τη ∆ιακήρυξη του Άμστερνταμ (1975),

«…Η αρχιτεκτονική κληρονομιά δεν θα επιζήσει, παρά, αν

εκτιμηθεί από το κοινό και ιδίως από τις νέες γενιές.

...Η προστασία της αρχιτεκτονικής κληρονοµιάς είναι ευθύνη όλων  µας και για την εφαρµογή της θα πρέπει να λαµβάνεται υπόψη η συνέχεια της υφιστάµενης κοινωνικής και φυσικής πραγµατικότητας στις κοινότητες, αγροτικές και αστικές.  

Το  µέλλον δεν  µπορεί και δεν πρέπει να κτίζεται σε βάρος του παρελθόντος... 

Η παραλία της Μουρτερής

Οι σπάνιοι Βυζαντινοί ναοί της περιοχής

 Πρώτη πειραματική φυσική και βιοδυναμική καλλιέργεια στο κάμπο, από τον Ελευθερίου Δημήτρη, που ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 2011. στην ευρύτερη περιοχή στο γεωγραφικό άξονα  Κύμης-Οριού-Κριεζών

Αγιος Νεκτάριος στο λόφο, με τα πεύκα, μπαίνοντας στο Οριό

Το οστεοφυλάκιο της οικογένειας Μπαιρακτάρη ,στο λόφο

 Στην είσοδο του χωριού, στο  λόφο βρίσκετε ο Αγιος Νεκτάριος, μιά από τις 7 εκκλησίες ,στα ιδιόκτητα οικόπεδα,που ανέγηρε ο Μπαιρακτάρης Αργύρης ,(πρωταθλητής Ελλάδας στην ελευθέρα πάλη,υπασπιστής-σωματοφύλακας του Βασιλιά Αλέξανδρου, και μετ` έπειτα διευθυντής των αποθηκών του Ε.Ερυθρού Σταυρού,αδελφός του παππού,)με τη γυναίκα του τη Δήμητρα, τη δεκαετία του `60 δίνοντας όλη τους τη περιουσία.

 Πάγκος πώλησης αγροτικών προιόντων , καλλιέργειας από το κάμπο του Οριού στο δρόμο για τη Μουρτερή.

ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΟΡΙΟΥ, ΜΑΣ ΔΙΗΓΕΙΤΑΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

Σημείο θανάτου του οπλαρχηγού,σε ηλικία περίπου 57 ετών, από ανακοπή καρδιάς,
ήταν στη πόρτα του άνω ορόφου της οικίας του. 

Για πρώτη φορά , μπορείτε να δείτε διαδικτυακά το σπίτι πού έκτισε στο Οριό (που βρίσκετε κοντά την εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόχου, στο κέντρο του χωριού)., ο  αγωνιστής στον απελευθερωτικό αγώνα του 1821 κατά των Τούρκων ΚΑΠΕΤΑΝ ΠΟΣΤΟΛΗ , σημαιοφόρος και πρωτοπαλλήκαρο του οπλαρχηγού του Ευβοικού επαναστατικού στρατού Νικολάου Κριεζώτη.
Ο Σίδερης Απόστολος(1800-1857) μετονομασθείς τιμητικά σε Μπαιρακτάρης (από το μπαιράκι = τη σημαία που κρατούσε ) ,Κατέλαβε την τιμητική θέση ως Αξιωματικός Α` Τάξεως , με το βαθμό του Ανθυπολοχαγού-Φαλαγγίτη της Βασιλικής Φάλαγγας

Κάτοχος Αργυρούν μετάλλιο ως  Αριστείο του Αγώνα διανεμήθηκε σε όλους όσοι είχαν πάρει μέρος στην Ελληνική επανάσταση του 1821.Aναγράφεται έμπροσθεν `` ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΙΚΟΥΣ ΠΡΟΜΑΧΟΥΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ`` δια Βασιλικού Διατάγματος του Οθωνα από της 20ής Μαΐου 1834. Φοριόταν στο αριστερό μέρος του στήθους και στηρίζονταν σε κυανή ταινία. Συνοδεύονταν επίσης από έγγραφο δίπλωμα, το οποίο υπέγραφε ο βασιλιάς στους αξιωματικούς, ο γραμματέας του υπουργού της Επικρατείας στους άλλους. Αυτοί που τιμήθηκαν είχαν ως αμοιβή το δικαίωμα α) να έχουν τα πρωτεία στις εκλογές, β) να οπλοφορούν χωρίς άδεια, γ) να παίρνουν τιμητική θέση μαζί με τις αρχές σε όλες τις εορτές, δ) να είναι ελεύθεροι κάθε σωματικής εργασίας στις γενικές υπηρεσίες του κράτους. Πληροφορίες ΕΔΩ

. 

Ο Σίδερης Μπαιρακτάρης Απόστολος γεννήθηκε το 1800 έξω από το Οριό προς Μουρτερή ,Γύρω στα 22 του, σκοτώνει τον πρώτο Τούρκο έφιππο αξιωματικό, που ήρθε στο σπίτι  τους, να πάρει φαγητό,νομίζοντας ότι θα έκανε κακό στη μάνα του.Μετά την επικύρηξη του παίρνει τα βουνά και συναντιέται με τα παλληκάρια ,  πρωτεργατών του ευβοϊκού ξεσηκωμού και επικεφαλής του οργανωμένου ένοπλου αγώνα. Αγγελή Γοβιό (1780-1822)

Ο ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ ΣΗΜΑΙΟΦΟΡΟΣ ΕΞ ΟΡΙΟΥ

Οπως αναγράφεται το όνομα του, στην ιστορία της Νήσου Εύβοιας, του Γουναρόπουλου, 
στους ήρωες του 1821.

Ο επίσημος βασιλικός διορισμός από τον Οθωνα, του Οριώτη Αποστόλη Σιδέρη προικοδοτημένου φαλαγγίτη οπλαρχηγού ,ως υπαρχηγός στον Ελαφρό Λόχο Ευβοίας

Η υπογραφή του ανθυπολοχαγού  Σιδέρη-Μπαιρακτάρη Αποστόλη, (Δεύτερη στην άνω σειρά )κατά την ορκωμοσία των Αξιωματικών  του Ελαφρού Λόχου Ευβοίας   (Φεβρ. 1843 στο Φρούριο της Χαλκίδας)

Πρώτος στη κατάσταση Επαρχίας Ευβοίας, όπου έλαβε το γραμμάτιο 2,880 δρχ. το 1938, ως οπλαρχηγός, και αξιωματικός της Βασιλικής Φάλαγγας του Οθων, με το οποίο έκτισε , εκτός των οικιών στο κέντρο του Οριού, και αγόρασε τα `` ΦΑΛΑΓΓΙΤΙΚΑ`` αγροκτήματα του κάμπου και παντρεύτηκε τη Φιλιώ Ιωάννου από το Λοφίσκο , όπου γέννησε 5 παιδιά.

Αρχές του 1822 ο Κριεζώτης ,γίνεται αρχηγός της Ανατολικής Εύβοιας, ενώ μετά τον θάνατο του Γοβιού, γενικός αρχηγός του νησιού. Επικεφαλής των αγωνιστών διατρέχει ολόκληρη την Εύβοια και μάχεται τους Τούρκους όπου τους συναντάει.Ο  νεαρός Οριώτης καπετάν Ποστόλης Σίδερης-Μπαιρακτάρης, ακολουθεί  πιστά κατά πόδας, δίπλα στον αρχηγό κρατώντας τη σημαία ψηλά και εμψυχώνοντας τους αγωνιστές.

Από το αρχείο του Στρατηγού Κριεζώτη, βρίσκετε στη κάτωθι λίστα των Αξιωματικών Α τάξεως,της χιλιαρχίας του,το  1828 , ο Σίδερης (Μπαιρακτάρης ) Απόστολος , εξ Ευρίπου (δηλ.Εύβοια ) τότε 28χρονος ,με το βαθμό του Σημαιοφόρου , εφόσον είχε ξεχωρίσει για τον ηρωισμό του, κατά τις μάχες στο Κάστρο της Χαλκίδας και της Ακρόπολης και ο Στρατηγός τον τίμησε προάγωντας τον σε αξιωματικό με την ιερή αποστολή , την φύλαξη της πολεμικής τους σημαίας στον στενό κύκλο των 12 αξιωματούχων του, της απολύτου εμπιστοσύνης του.

Ο Κριεζώτης με 1.500 ένοπλους διασπά την πολιορκία και διαλύει το τούρκικο στράτευμα.

Στις 24 Φεβρουαρίου ενώ πολιορκείται στα Στύρα από τον Ομέρ πασά που διέθετε πολυπληθέστερο στρατό.Τον ίδιο πασά συναντάει και πάλι στις 5 Μαίου στην περιοχή της Καρύστου, τον νικάει κατά κράτος και τον αναγκάζει να κλειστεί στην Κάρυστο, για να σωθεί τελικά από τον τούρκικο στόλο που αποβίβασε εκεί νέες ισχυρές δυνάμεις.
Την ίδια τύχη είχε και ο αντικαταστάτης του Ομέρ, ο Αχμέτ Κεχαγιά, ο οποίος νικήθηκε και συνελήφθη σε μάχη κοντά στο Μαρμάρι.

Τον Απρίλιο του 1826, πλάι στον Καραΐσκάκη συμμετέχει στη μάχη του Χαϊδαρίου και τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου, μετά τον θάνατο του Γκούρα, περνάει μέσα από τις τούρκικες γραμμές, ανεβαίνει με 300 άνδρες στην Ακρόπολη των Αθηνών και την υπερασπίζεται για 9 μήνες μαζί με τον Οριώτη πολεμιστή.

1826 Σεπτεμβρίου 3.Από τα απομνημονεύματα του Στρατηγού Μακρυγιάννη, όταν τον κάλεσε για βοήθεια από τη Χαλκίδα,για να αναλάβει την μέγιστη ηρωική στιγμή , του απελευθερωτικού αγώνα: 

«Στέργω στανικώς με μίαν παρατήρησιν. Να βαστάξετε, να στείλωμεν του Κριεζώτη, οπού τον έχω ορκισμένον, να μπορέσει ναρθεί με καμιά τριακοσαριά ανθρώπους, ν’ ανθέξωμεν. Έ, στέργω επίτηδες άνθρωπον δια νυκτός εις την Χαλκίδα και του μίλησε κι είναι έτοιμος ναρθεί.»

 Ο Γεωργιος Καραισκάκης εφορμά στην Ακρόπολη,με τις ενισχύσεις των 300 ήρωες του Κριεζώτη ,από την Εύβοια

Ακολουθεί η πανωλεθρία των Ελλήνων στο Φάληρο, ο θάνατος του Καραϊσκάκη και η παράδοση της Ακρόπολης στους Τούρκους τον Μάιο του 1827. Ο Κριεζώτης με κανένα τρόπο δεν ήθελε να παραδώσει το ένδοξο αυτό Μνημείο και οι σύντροφοί του αναγκάστηκαν να τον δέσουν για να τον βγάλουν από εκεί.

Πολιορκία Ακρόπολης

Διαβάζουμε στο ημερολόγιο του αυτόπτη αγωνιστή της φρουράς Νικ. Καρώρη: «21 Ιουλίου 1826. Με θλίψιν μας παρατηρούμεν να κτυπούν διάφοροι βόμβαι εις τον Παρθενώνα, εις το Πανδρόσιον και λοιπάς αρχαιότητας του φρουρίου και να βλάπτουν οπωσδήποτε αυτάς. Ομοίως και το μνημείον του Φιλοπάππου εις το Μουσείον κατακτυπιέται και αυτό από σφαίρας κανονίου από το φρούριον. ΕΔΩ
Το φθινόπωρο τον βρίσκει, μαζί με τον παλιό του φίλο Μαυροβουνιώτη, να πολεμάει στο Πήλιο, όπου δίνει και μία αποφασιστική μάχη στο Τρίκερι.
Με τον ερχομό του Καποδίστρια και την αναδιοργάνωση του στρατεύματος, ονομάζεται χιλίαρχος και μετέχει στις τελευταίες επιχειρήσεις στην Ανατολική Ελλάδα υπό τον Δημήτριο Υψηλάντη.
Μετά την απελευθέρωση της χώρας, ο Όθωνας τον διορίζει Επιθεωρητή των στρατευμάτων της Εύβοιας με τον βαθμό του συνταγματάρχη, του απονέμει το παράσημο του Ταξιάρχη και τον χρήζει υπασπιστή του.

Το 1825 πολέμησε στις σημαντικότερες μάχες της Ανατολικής Στερεάς υπό την ηγεσία του Καραϊσκάκη. Στα τέλη του 1825 μαζί με άλλους οπλαρχηγούς οργάνωσαν εκστρατεία στο Λίβανο για να βοηθήσουν τον Εμίρη Μπεσίρ. Μετά το θάνατο του Γκούρα, ύστερα από πρόταση του Καραϊσκάκη, ο Κριεζώτης ανέλαβε μαζί με 300 άνδρες να εισχωρήσει στην Ακρόπολη χωρίς να γίνει αντιληπτός.

Στρατηγός Νικόλαος Κριεζώτης

Τον Οκτώβριο του 1843, ο Κριεζώτης  όριζει το έμπειρο πλέον πρωτοπαλλήκαρο  του,τον Σίδερη Απόστολο, υπαρχηγό ,με το βαθμό του ανθυπολοχαγού στο ειδικό σώμα Ελαφρός Λόχος Ευβοίας ,που συστάθηκε ,γιά τη προστασία των πολιτών, μετέχοντας την στάση του στρατηγού Μακρυγιάννη, προς τον Οθωνα, για την απόκτηση του πρώτου Συντάγματος του νεοσύστατου, Ελληνικού κράτους.
Μετά την απελευθέρωση της Εύβοιας και άλλων Ελληνικών εδαφών,αποστρατεύτηκε με το βαθμό του Αξιωματικού Α` Τάξεως ,με Βασιλικό Διάταγμα, παρέλαβε για τη συμμετοχή του ,στην απελευθέρωση του γένους, αγροτεμάχια στο κάμπο του Οριού και  δέμεινε στο σπίτι του , όπου απεβιώσε ειρηνικά από γεράματα ,έχοντας παντρευτεί τη Φιλιώ Ιωάννου(από το Βούζιο σημερινός οικισμός Λοφίσκος έξω από το Αυλωνάρι )που γέννησε 2 αγόρια και 3 κορίτσια . Τον Νικόλαο που έκανε 8 παιδιά και τον Κωσταντίνο (που γέννησε 4 κόρες).

Σύντομο βιογραφικό του προπαππού μας εδώ

Φώτογραφία πριν πεθάνει,με φουστανέλα ,τσαρούχια και μουστάκι. ο  Μπαιρακτάρης Νικόλαος του Αποστόλου (1852-1921), ο μικρότερος γιός και κληρονόμος του σπιτιού του οπλαρχηγού.

Ο τάφος του Μπαιρακτάρη Νικόλαοου του Αποστόλου(1852-1921) ,όπως είναι  σήμερα στο νεκροταφείο του χωριού.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ  ΜΠΑΙΡΑΚΤΑΡΗΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
Εν συνεχεία το σπίτι κληρονόμησε ο εγγονός  του οπλαρχηγού,με το ίδιο όνομα και μικρότερος γιός του Νικολάου,που είχε το ίδιο όνομα και είχε μετονομαστεί πλέον το οικογενειακό επίθετο, σε Μπαιρακτάρη ,
Ο Απόστολος αντισ/χης εξ εφέδρων του Ελληνικού Στρατού , ο οποίος αποφοιτώντας από τη Σχολή Πολέμου της Χαλκίδας, το 1914πολέμησε με την Εκστρατευτική Μεραρχία εξ Ευβοίας , στη Ρουμανία, Ρωσία , Βεσαραβία με τις Συμμαχικές Δυνάμεις.

Ο Πολεμικός Σταυρός αποτέλεσε την ηθική αμοιβή για τους πολεμιστές του Α’ ΠΠ, της εκστρατείας στην Ουκρανία που ακολούθησε και την πρώτη περίοδο της Μικρασιατικής εκστρατείας μέχρι το τέλος Μαρτίου του 1921, που εκδόθηκε από τον βασιλιά Κωνσταντίνο –που είχε επανέλθει στην Ελλάδα- το ΒΔ «περί εκτελέσεως του νόμου ΓΡΣΗ περί συστάσεως Αριστείου Ανδρείας» και δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ Α’ 47/23-3-1921.
Μικρασιατικό μέτωπο
Ως διοικητής μοίρας πολυβόλων, μετέχοντας στην Μεραρχία Χαλκίδας, που απεβιβάσθησαν στην Σμύρνη  της Μικράς 13/6/1919, Ασίας προελαύνωντες περπατώντας, από το Σαγγάριο ποταμό, μέχρι το Εσκί Σεχίρ όπου και τραυματίσθηκε σοβαρά στο χέρι και τη θωρακική χώρα, από τουρκικά πυρά κατά την κατάρευση του μετώπου κατά τη γενική επίθεση των Τουρκικών Στρατευμάτων. Μεταφέρθηκε με πλοίο στην Αθήνα ,όπου χειρουργήθηκε  στο Στρατιωτικό Νοσοκομειο , (στη θέση των πρώην φυλακών Μακρυγιάννη , εκεί που ενεγέρθει το σημερινό Μουσείο της Ακρόπολης).

Το μετάλλιο του Α­ρι­στεί­ου Αν­δρεί­ας εί­ναι σταυ­ρός με στέμμα στο πάνω μέρος –του Ταξιάρχη και του Χρυσού σμαλτωμένοι με λευκό σμάλτο, επιχρυσωμένοι και πλαισιωμένοι από μπλε σμαλτωμένη ταινία και του Αργυρού αργυρός- που στο μέσον της μπροστινής του όψης  φέ­ρει μέ­σα σε κύ­κλο που σχη­μα­τίζουν πολύ λεπτά κλαδιά δάφ­νης, την α­πει­κό­νι­ση του α­γί­ου Δη­μη­τρί­ου, ε­νώ στο μέ­σο της πίσω όψης, μέ­σα σε πα­ρό­μοιο κύ­κλο αναγράφεται η ε­πι­γρα­φή «Α­ΞΙΑ». Η ταινία του Αριστείου είναι κυματοειδής, μεταξωτή, δίχρωμη με τρεις κυα­νές και δύ­ο λευ­κές εναλλασσόμενες και ίσου πάχους γραμμές. 

Κατά τον τραυματισμό του , από τουρκική σφαίρα, στο μέτωπο των υψωμάτων της Αγκυρας, και κατά το χειρουργείο στην Αθήνα, στη θέση του σημερινού Μουσείου Ακρόπολης, πρώην στρατοπέδου Μακρυγιάννη.

Κατά την απόβαση,ως αξιωματικός του επίλεκτου Ευζωνικού τάγματος. από το μέτωπο της Κριμαίας ,στη  Μικρά Ασία

Γερμανοιταλική κατοχή
Κατά την περίοδο της επιστράτευσης, στην Ιταλική εισβολή ,τον Οκτώβριο 1940, υπηρέτησε , στο υπασπιστήριο του Γενικού Στρατηγείου ως λοχαγός, επί του  σημερινού ξενοδοχείου Μεγάλη Βρετάνια,μέχρι της Γερμανικής εισβολής.

25 Σεπτεμβρίου 1941, ο Γερμανικός στρατός καταλαμβάνει τη Χαλκίδα,και την υπόλοιπη Εύβοια.
Γερμανική δημοιρία εισβάλοντας  από σπίτι σε σπίτι στο Οριό, για να ψάξουν γιά όπλα στο χωριό.
που ο παππούς πρόλαβε και έκρυψε 2 τυφέκια και το περίστροφό του, σκάβωντας στη συκιά, δίπλα από το σημερινό γήπεδο μπάσκετ.
Στο τοίχο του σπιτιού αυτού ήταν κρεμασμένα τα παράσημα , τα αριστεία και το σπαθί του,
(ειχε χαραγμένο το ΑΜΥΝΕΣΘΑΙ ΠΕΡΙ ΠΑΤΡΙΣ) και ο  Γερμανός αξιωματικός , σύμφωνα με προσωπική μαρτυρία της γιαγιάς μου,που ήταν μόνη κατά την ώρα της εφόδου, εφόσον τα είδε, απέδωσε  στρατιωτικό χαιρετισμό  , και της  παρέδωσε το ξίφος της ιδίας προσωπικά , με την προσφώνηση``καπιτάν-καπιτάν`` δηλωδή ότι ανήκει  τιμητικά σε ήρωα αξιωματικό ,προτρέποντας να το κρατήσει , παρ` ότι απαγορευόταν.

Το Πολεμικό σπαθί του Απόστολου Μπαιρακτάρη Αντισ/χης Ε.Α και τα παράσημα τιμής και ανδρείας




Στο σπίτι όπισθεν του Σίδερη Μπαιρακτάρη,  διέμενε κατά τα καλοκαίρια, μετά το τέλος του πολέμου, ο Ιταλός  πρώην στρατιώτης Αττίλιο που παντρεύτηκε μια ωραία Οριώτισα .

Ο κήπος

Ανέπαφη η παραδοσιακή ξύλινη πόρτα και η εντοιχισμένη βιτρίνα, με τ η λάμπα πετρελαίου εντός και τις εικόνες

29 κυπαρίσσια πισσαρισμένα 5-4 μέτρα από τις αρχές του αιώνα μας, στηρίζουν  τη στέγη και το ξύλινο μεσοπάτωμα  της 2όροφης οικίας .Είναι πλέον  ΟΡΑΤΑ, όπου συντηρούνται χρονοβόρα προσεκτικά ανά εκατοστό,ως κληρονομιά για τις επερχόμενες γενεές, όταν δε θα βρισκόμαστε, στο κόσμο αυτό.

Ο τοίχος παραμένει αυτούσιος , εσωτερικά, στον πρώιν σταύλο τών αλόγων του, Σιδέρη .Χώμα και πέτρα μοναχά.
Τα πιό αθάνατα ,για σπίτι υλικά. 

Πρίν τις εργασίες γενικής αναπαλαίωσης του ιστορικού σπιτιού ,που κτίστηκε περίπου γύρω στο 1844 ως η πρώτη διόροφη κατοικιά στο χωριό. Χρησιμοποιούμενα για το ισόγειο ,λαξευμένες πέτρες.

ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΒΑΣΕΙ ΤΗΣ ΧΑΡΤΑΣ ΤΗΣ ΒΕΝΕΤΙΑΣ

Σύµφωνα  µε τις ∆ιεθνείς Αρχές της επιστηµονικής αναστήλωσης των αρχιτεκτονικών  µνηµείων :   «είναι προτιµότερο να συντηρούµε παρά να στερεώνουµε,  να στερεώνουµε παρά να επισκευάζουµε, να επισκευάζουµε παρά να αναστηλώνουµε, να αναστηλώνουµε παρά να ανακατασκευάζουµε,  να ανακατασκευάζουµε παρά να εξωραΐζουµε»

Μετά έναρξης εργασιών το καλοκαίρι του 2010........ και χρονοβόρες μελέτες , σε υπολογιστή,

με  χρήση, ειδικών υλικών αποκατάστασης, επιλέγοντας κυρίως ντόπιους μαστόρους και προιόντα φτιαγμένα, απο Ελληνικά χέρια , όπως κεραμύδια, ορειχάλκινοι, μεντεσέδες ,μπρούτζινα και ξυλεία, της περιοχής.

 μαστρο Λεωνίδας

Ο Μαστρό Μανόλης στη κορυφή.

Ανέπαφα παραμένουν τα κυπαρίσσια από το 1900, χάρις την παραδοσιακή επεξεργασία της εποχής.

Το πανάρχαιο μυστικό, που μετατρέπει το ξύλο σε σίδερο ήταν αυτό στο ποτάμι ή στη Μουρτερή.

Τα ξύλα αυτά, πριν τη χρήση τους, καθαριζόταν από την φλούδα τους και τοποθετούνταν για επτά περίπου

εβδομάδες στην  «θαλάσσια λάσπη», για να μην είναι ευπρόσβλητα από την διείσδυση των μικροοργανισμών που το αποσυνθέτουν,  ενώ στην συνέχεια αλειφόταν κατά κανόνα με πίσσα και κατράμι. 

Η κοπή όλων των ξύλων γινόταν πάντοτε μια ορισμένη εποχή του έτους,αποκλειστικά από δένδρα όπως η δρυς, η οξιά ή το κυπαρίσσι, τα οποία έχουν την ιδιότητα,να μη σαπίζουν όταν αυτά υποστούν επεξεργασία

 Ξάδελφος Κωστής Μαπιρακτάρης του Γεωργίου, επιβλέπων τας εργασίες αναπαλαίωσης , εσωτερικώς, και την αποκατάστη των 2 παλαιών τζακιών του σπιτιού, όπου μεγάλωσαν γενιές και γενιές απογόνων της οικογενείας.

Ο κήπος και η γραφική γειτονιά μας,

Μπαιρακτάρης Νικόλαος (Διονύσιος) 

Στο σπίτι αυτό ,μεγάλωσε και ο πατέρας (αδελφός του Αποστόλου) του μακαριστού Μητροπολίτη Χίου, Ψαρών και Οινουσσών Διονύσιος (Νικόλαος Μπαϊρακτάρης), που γεννήθηκε στους Καλημεριάνους Ευβοίας, στο χωριό Μαχαλάς και ``εκοιμήθει`` πέρυσι το καλοκαίρι του 2011.

Ο τάφος του στη Χίο, έξω από τον Αγιο Μακάριο στο σπίτι που διέμενε, κατά την πρώτη επίσκεψη εξ Ευβοίας συγγενών.

Σπούδασε στην Αθήνα θεολογία και νομικά αφού τελείωσε το γυμνάσιο της Κύμης.
Χειροτονήθηκε Διάκονος το 1952 και υπηρέτησε στις τάξεις του Πολεμικού Ναυτικού ως καθηγητής στις Παραγωγικές σχολές αυτού.Διετέλεσε Γενικός Διευθυντής Θρησκευτικού των Ενόπλων Δυνάμεων.
Επίσης υπηρέτησε επί οκταετία ως Αρχιδιάκονος του Ιερού Μητροπολιτικού Ναού Αθηνών.
Πρεσβύτερος χειροτονήθηκε το 1960.
Τέλος Μητροπολίτης Χίου εξελέγη το 1979 και απεβίωσε την Κυριακή 17 Ιουλίου 2011,
σε ηλικία 84 ετών,αφήνοντας ένα πλούσιο έργο φιλανθρωπικό στο νησι της Χίου.
Λοιπές Πληροφορίες εδω
Βίντεο Κηδείας στη Χίο  εδώ
Βίντεο αφιέρωμα δεσπότη  εδώ
και συνέντευξη εδώ

Καταγραφή λίστας υλικών ,επισκευής& συντήρησης οικίας Μπαιρακτάρη στο Οριό Ευβοίας
Συντηρητικά ξύλου ,μυκητιοκτόνα     V33, Bondex,Kraft
Βερνίκια ξύλου καρυδιάς, καστανιάς     V33,
Ειδικές τσιμεντοκονίες πατητή          
Ξυλεία     Αφοί  Γκιζερλή Ο.Ε
Εσωτερικές σκάλες ξύλινες  ,γιαπωνέζικο στυλ   Leroy Merlyn

 ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΕ........