(Αθήνα, 22 Μαΐου 1882 – Παρίσι, 20 Μαρτίου 1966) ήταν Έλληνας χαράκτης, από τους πρωτοπόρους στο είδος του στον ελληνικό καλλιτεχνικό κόσμο. Ασχολήθηκε επίσης εκτενώς με την γελοιογραφία και την ζωγραφική.
Αν και γεννήθηκε στην Αθήνα το 1882, ο πατέρας του, ο φιλόλογος Εμμανουήλ Γαλάνης που κατάγονταν από την Κύμη, τον έγραψε στα μητρώα του Δήμου Κύμης με έτος γεννήσεως το 1879. Από το 1897 έως το 1899 σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο Πολυτεχνείο της Αθήνας, με δάσκαλο στο σχέδιο τον Νικηφόρο Λύτρα.
Με υποτροφία μιας γαλλικής σατυρικής επιθεώρησης, το 1900 πήγε στη Γαλλία για να σπουδάσει στην Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού με πρώτο δάσκαλο τον Φερνάν Κορμόν (Fernand Cormon), ζωγράφο ακαδημαϊκής νοοτροπίας.
Με την έναρξη του Α΄ Παγκ. Πολέμου, κατατάχθηκε ως στην Λεγεώνα των Ξένων και έλαβε μέρος στην μάχη της Μάρνης. Το 1918 βρέθηκε να υπηρετεί ως διερμηνέας με τα γαλλικό εκστρατευτικό σώμα στην Ελλάδα. Εξαιτίας της υπηρεσίας του στην Λεγεώνα των Ξένων απέκτησε την γαλλική υπηκοότητα. Είχε ήδη νυμφευθεί την γαλλίδα Στεφανί-Ζυλί Μπουβιέ (Stéphanie-Julie Bouvier) από το Αιξ της Προβηγκίας, και είχε αποκτήσει μαζί της τον μοναχογιό του Ζαν-Σεμπαστιάν (Jean-Sébastien Galanis, 1910–1940).
Με το τέλος του πολέμου, επέστρεψε στο Παρίσι για να στραφεί αποκλειστικά προς την χαρακτική· αρχικά στην ξυλογραφία και κατόπιν στην οξυγραφία. Το 1920 ολοκλήρωσε το έργο του Καθισμένο γυμνό και παρουσίασε έργα του σε εκθέσεις δίπλα μαζί με τον Ματίς και τον Μπρακ. Τον επόμενο χρόνο παρουσίασε έργα του παρέα με άλλα μεγάλα ονόματα της εποχής όπως ο Χουάν Γκρι, ο Πικάσσο, ο Ντυφύ και ο Σαγκάλ
Μετά την απελευθέρωση της Γαλλίας, το 1945, ο Γαλάνης εκλέχθηκε καθηγητής στην Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού και την ίδια χρονιά έγινε ισόβιο μέλος της γαλλικής Ακαδημίας Καλών Τεχνών (Académie des Beaux-Arts). Το 1950 εκλέχθηκε αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
Γεννημένος το 1965 στο Πειραιά , με συγγένεια του μεγάλου Ελληνα χαράκτη Γαλάνη Δημήτρίου, ``το μήλο έπεσε κάτω από τη μηλιά``, ακολουθώντας τα χνάρια του διάσημου προγόνου του.
Από μικρός τα καλοκαίρια που ερχόταν στη Λιανάμμο ,Παραλία Κύμης, εξέπλητε τη παρέα των κολλητών του (μέλος των κουάτρο κάβο έτσι λεγόταν η καλοκαιρινή παρέα μας)και όχι μόνο ,με τα πλούσια καλλιτεχνικά του χαρίσματα , στη ζωγραφική, αγιογραφία και πρόσφατα στη ξυλογλυπτική.
Τα υλικά του, όλα διαλεγμένα απο τα ξεβρασμένα από τη θάλασσα του Αιγαίου ξύλα, από τις παραλίες της περιοχής της Κύμης και της Μουρτερής , αποδεικνύουν την αγάπη του για το τόπο, που μεγαλώσαμε.
Πρωτόλεια, ακατέργαστα , πραγματικά κομψοτεχνήματα, σμυλευμένα από τη φύση, και φαγωμένα από την αλμύρα των κυμάτων της 'αγρια θάλασσάς, που ``σκάει`` με μανία στα βράχια, του λιμενοβραχείονα , όπου ο ρίκτης , στέκει σιωπηλός μάρτυρας ,της νοσταλγίας αλλοτινών εποχών.
Τότε που τα beach parties , με τα ούζα, τα κασσετόφωνα με τα slow των 80`ees , τραγουδιών , στο λιμανάκι , τις νύκτες αντιλαλούσαν φωνές , της νιότης , που δεν έσβησε ποτέ..........
Γιά πρώτη φορά, σας παρουσιάζουμε,δείγμα των έργων του,πραγματικοί θησαυροί από της Κύμης τη περιοχή. Θαυμάστε τα...............
 |
| Αγναντεύοντας από το μπαλκόνι του Αιγαίου -2010 |
 |
| Μινιατούρα κουμιώτικου καικοιού, ένδοξου παρελθώντος, που αρμένιζε μέχρι τα παράλια της Γαλλίας , στη Μασσαλία μευταφέωντας τους μαύρους θησαυρούς της Κύμης.Τα κρασιά. |
 |
| Επί τω έργο....δημιουργώντας..... |
 |
| Ο Αντώνης ο καφετζής ,ενώ σερβίρει τον ξάδελφο Εβαν εξ Αμερικής..Ουζο και κανταίφι, κουμιώτικό.. |
 |
Ξεκούραση από ``ολονυκτία`` στη ντισκοτέκ του Χωνευτικού.          |
Γιατί η τέχνη ,ανήκει σε αυτούς που μπορούν να δημιουργούν από άψυχα υλικά, και να κάνουν τους άλλους να βλέπουν εικόνες, πίσω και μέσα από αυτά.
 |
| Με χιόνι ή χωρίς.... Εσύ έχεις την επιλογή... Αλλωστε η άνοιξη, ποτέ δεν αργεί να `ρθει. Η έμπνευση αρκεί , να σε μεταφέρει αλλού. Αλλωστε όπως και ο Αινστάιν είχε πει |
ΚΥΜΗ πλησιάζοντας Χριστούγεννα του Σωτηρίου έτους 2010...υπέρβαση στο μέλλον....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου